Przerażająca natura każdej podwodnej podróży polega na tym, że z chwilą zanurzenia się w głębiny oceanu niejako ostatecznie zamykasz za sobą drzwi, odcinając sobie wszystkie drogi ucieczki. Niezależnie od wypadków, zbrodni, mechanicznych usterek, jakie mogą się przydarzyć na pokładzie, czy też podwodnych bitew, jakie przyjdzie stoczyć, jesteś poza zasięgiem ludzkiej pomocy i ludzkiego osądu. Kilometry pod powierzchnią lodowatego morza, odcięty od zewnętrznego świata przez stal i miliony litrów wody, jesteś sam, w zupełnej izolacji. Chyba, że masz nieproszone towarzystwo.
Ta nasycona lękiem podróż rozgrywa się podczas II Wojny Światowej, a zaczyna się w chwili, gdy USS Tiger Shark, okręt podwodny obarczony zadaniem przemierzania głębin Atlantyku w poszukiwaniu niemieckich U-botów, kieruje się do macierzystego portu w Connecticut. Pod koniec swej długiej i śmiertelnie niebezpiecznej misji, załoga okrętu otrzymuje rozkaz przyjęcia na pokład trzech rozbitków ze storpedowanego brytyjskiego statku szpitalnego. Członkowie załogi zszokowani faktem, że jednym z nich jest pielęgniarka, powtarzają sobie z ust do ust stary przesąd, mówiący o tym, że kobieta na pokładzie okrętu podwodnego zwiastuje nieszczęście. I rzeczywiście, pech nie każe na siebie zbyt długo czekać. Okręt traci zdolność wynurzania i wszyscy stają przed groźbą utraty tlenu. Sprawy pogarszają się, gdy pasażerka zaczyna zadawać kłopotliwe pytania na temat niedawnej śmierci kapitana okrętu.
No cóż, skoro już się uważam za fana Darrena Aronofsky'ego to powinienem opisać i ten film, ponieważ ten niezwykle utalentowany człowiek jest jego współscenarzystą. Może to już nie to co "Requiem for a dream" i "Pi", ale mimo wszystko jest dobrze. A nawet bardzo dobrze. Pierwszą rzeczą, za jaką postawiłem mu plusa jest umieszczenie akcji na łodzi podwodnej. Choć było już wiele dobrych filmów o tych fascynujących pojazdach ("Polowanie na Czerwony Październik", "Karmazynowy przypływ"), ten zupełnie się od nich różni. Twórcy bardzo trafnie zauważyli, że poprzecinana rurami i ociekające wodą, odcięte od świata wnętrze, to doskonały materiał na film grozy. Niektóre ujęcia są naprawdę świetne (scena z płaszczkami, czy kleks stawiany w kulminacyjnym momencie napięcia w maszynowni przez kapitana siedzącego w swojej kajucie). Bardzo interesujące wydaje mi się też zakończenie (jeśli nie widziałeś, nie czytaj dalej). Przywodzi mi na myśl film K-pax, jednak jest minimalnie mniej dwuznaczne niż w jego przypadku. Mimo wszystko widz dostaje wybór -sam może zdecydować czy wierzy, że zdarzenia na pokóładzie okrętu to zwykły zbieg okolicznosci czy tez interwencja sił nadprzyrodzonych. Ogólnie nie jest źle, nazwałbym Below "filmem o duchach bez duchów, a to samo w sobie określa już dosyć oryginalny pomysł, nieprawdaż??
Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się. | Zapomniałem hasła
Jeśli dotychczas nie korzystałeś z eBOA, nie pamiętasz adresu email, który podałeś przy umowie, lub zagubiłeś otrzymane hasło, możesz ponownie zarejestrować i zalogować się do eBOA, używając uproszczonej metody z wykorzystaniem numer telefonu.
