Jest rok 1947. John Forbes Nash Jr. właśnie przybył na Uniwersytet Princeton, aby rozpocząć podyplomowe studia matematyczne. "Tajemniczy geniusz z Zachodniej Wirginii” nie może się poszczycić elitarnym wykształceniem prywatnych szkół średnich ani też odpowiednim zapleczem finansowym, które ułatwiłyby mu wejście w środowisko prestiżowych amerykańskich uniwersytetów-Ivy League. Jedyne, co przemawia na jego korzyść to wiedza i upór. Sytuacja nie jest prosta ani dla Nasha, ani też "towarzystwa" z Princeton. Nash jest typem niepokornym, nic sobie nie robi z wewnętrznych subtelnych praw, którymi rządzi się akademicki światek, jak również z obowiązku regularnego uczęszczania na zajęcia. Obsesyjnie wręcz myśli tylko o jednym-znalezieniu naprawdę oryginalnego pomysłu, który wszystkich powaliłby na kolana. Jak mniema, w ten sposób raz na zawsze mógłby ustalić swoją pozycję i znaczenie w środowisku naukowym.
Wydział matematyki na Uniwersytecie Princeton rządzi się brutalnymi prawami konkurencji, zatem wielu studentów, widzących w Nashu realne naukowe zagrożenie, z chęcią widziałoby go na pozycji straconej. Mimo to, do pewnego stopnia tolerują go i zupełnie nieświadomie popychają do sukcesu. To właśnie w ich towarzystwie, zabawiając pewnego wieczoru w lokalnym pubie, zainspirowany reakcją kolegów i ich rywalizacją o względy ponętnej blondynki, Nash doznaje swoistego "olśnienia" . Myśl, która w niejasnej formie krążyła do tej pory w jego głowie nabiera realnych kształtów. W rezultacie powstaje praca na temat teorii gier-z dziedziny matematyki konkurencji-która w odważny sposób obala twierdzenia doktryny Adama Smitha, ojca współczesnej ekonomii. Ciesząca się uznaniem przez ponad sto pięćdziesiąt lat teoria Smitha z dnia na dzień traci swoją rację bytu, a życie Nasha zmienia się raz na zawsze...
Z ostatecznej wersji filmu trwającej 162 minuty wycięto 26 minut tak aby zniwelować ryzyko zanudzenia widza.
Nagrody i nominacje:
Oscary 2002 r.:
- wygrana w kategorii: najlepsza aktorka drugoplanowa (Jennifer Connelly);
- wygrana w kategorii: najlepszy reżyser (Ron Howard);
- wygrana w kategorii: najlepszy film (Brian Grazer, Ron Howard);
- wygrana w kategorii: najlepszy scenariusz adaptowany (Akiva Goldsman);
- nominacja w kategorii: najlepszy aktor (Russell Crowe);
- nominacja w kategorii: najlepszy montaż (Mike Hill, Daniel P. Hanley);
- nominacja w kategorii: najlepsza charakteryzacja (Greg Cannom, Colleen Callaghan);
- nominacja w kategorii: najlepsza muzyka (James Horner).
Czeskie Lwy 2003 r.:
- nominacja w kategorii: najlepszy film zagraniczny (Ron Howard).
Złote Globy 2002 r.:
- wygrana w kategorii: najlepszy film - dramat;
- wygrana w kategorii: najlepszy aktor w dramacie (Russell Crowe);
- wygrana w kategorii: najlepsza aktorka drugoplanowa (Jennifer Connelly);
- wygrana w kategorii: najlepszy scenariusz (Akiva Goldsman);
- nominacja w kategorii: najlepszy reżyser (Ron Howard);
- nominacja w kategorii: najlepsza muzyka (James Horner).
Wybrałem się na Piękny Umysł z odrobiną niepokoju. A to dlatego iz obawiałem sie kolejnej roli Russela Crowe, po pamiętnym gladiatorze wydawało mi się, że trudno będzie mu stworzyć coś na prawdę dobrego.Po raz kolejny jednak moje obawy były nie potrzebne. Crowe dał z siebie wszystko a nawet więcej. Historia Johna Nasha, geniusza matematycznego, chorego na schizofrenię, wyreżyserowana przez Rona Howarda to doskonałe kino. Warto dodać doskonałą grę Jennifer Connelly w roli ukochanej Johna. Film na prawdę godny polecenia wszystkim lubiącym dużo mysleć. Piękny Umysł na pewno dostanie jakieś oskary!!!
Mogłoby się wydawać, ze ludzie obdarowani geniuszem prowadzą usłane różami życie pełne satysfakcji. Ich talent gwarantuje im wszystko to, o czym każdy z nas marzy: bogactwo i sławę. W „Pięknym umyśle” poznajemy całkiem odmienną prawdę. Prawdę, gdyż film nakręcony został na podstawie biografii Johna Forbesa Nasha, laureata Nagrody Nobla z 1994 roku. Bohater filmu to chory na schizofrenię matematyk mający problemy z nawiązywaniem kontaktów z otaczającym go światem. Mimo tego poznaje oczarowaną nim studentkę, która wkrótce zostaje jego żoną. Historia rozwija się pomyślnie do momentu, gdy widz przestaje rozumieć, co dzieje się w rzeczywistości, a co jest wytworem wyobraźni Nasha. Konstrukcja filmu jest dokładnie przemyślana i tym większe jest nasze zaskoczenie, gdy poznajemy całą prawdę. Nash zmuszony jest porzucić karierę naukową na rzecz leczenia psychiatrycznego, a jego małżeństwo „zawisa na włosku”... Okazuje się, ze geniusz ludzkiego umysłu często graniczy z szaleństwem. I potwierdza tą tezę nie tylko życie Johna Nasha... Jak w większości filmów amerykańskich jest tu trochę „pompy” i nadmiernej uczuciowości, ale to właśnie dzięki temu widzowie się wzruszają. Na dodatek gra Russela Crowe’a przyćmiewa wszystkie słabości filmu. Polecam.
Po zakończeniu seansu uważałam się za bohatera, że wysiedziałam do końca. Film mi się potwornie dłuuużył, uważałam, że mógł się skończyć wcześniej, że conajmniej rozdanie nagród Nobla było dla całości niepotrzebne. Czułam niesmak. Ale teraz gdy wszystko sobie przemyślałam, zastanawiam się nawet czy nie wybrać się kolejny raz do kina. Może miałam wtedy nieodpowiedni dzień na film z przesłaniem. Wciąż widzę twarze bohaterów i wspaniale zagrane emocje. Myśle, że warto obejrzeć na ten film, chociażby po to, żeby pogłowić się czy więcej w nim plusów czy minusów.
Film jest oparty na prawdziwej historii genialnego matematyka Johna Nasha, cierpiącego na schizofrenię. Akcja "Pięknego umysłu" rozpoczyna się w 1947 roku na Uniwersytecie Princeton. John Nash przybywa na uczelnię, by rozpocząć podyplomowe studia matematyczne. Jest ekscentryczny, niepokorny. Nie podporządkowuje się zasadom rządzącym światem akademickim, nie chodzi na zajęcia. Prowadzi samodzielne badania. Po pewnym czasie odnosi sukces naukowy - opracowuje przełomową w ekonomii teorię gier. Poznaje też Alicję, która zostaje jego żoną. Jego kariera rozwija się błyskawicznie. Nikt nie podejrzewa, że Nash cierpi na schizofrenię. W momencie wykrycia choroby kariera Nasha załamuje się. Po latach zmagań, z pomocą żony, udaje mu się zwalczyć schizofrenię. W 1994 roku za swoją teorię gier otrzymuje Nobla w dziedzinie ekonomii. W roli Johna Nasha wystąpił w filmie Russell Crowe, w roli jego żony Alicji - Jennifer Connelly. Crowe - laureat ubiegłorocznego Oscara za rolę w "Gladiatorze" Ridley'a Scotta W rolach osób, które towarzyszyły nieustannie Nashowi, ale były jedynie wytworem jego umysłu, wystąpili w filmie: Ed Harris - jako William Parcher, Paul Bettany - jako Charles Herman i Vivien Cardone - jako Marcee. "Piękny umysł" otrzymał już cztery Złote Globy, m.in. dla najlepszego filmu fabularnego i najlepszego aktora. Co do muzyki uważam ze jest ona dobra bardzo dobrze (choć nie ma jej zbyt dużo) . Spokojne melodie , dają nastrój filmu. Ogólnie film oceniam jako dobry i wart obejrzenia!!
Nie masz jeszcze konta? Zarejestruj się. | Zapomniałem hasła
Jeśli dotychczas nie korzystałeś z eBOA, nie pamiętasz adresu email, który podałeś przy umowie, lub zagubiłeś otrzymane hasło, możesz ponownie zarejestrować i zalogować się do eBOA, używając uproszczonej metody z wykorzystaniem numer telefonu.
