Ulica Piotrkowska 272 a i b Pałac braci Karola i Emila Steinertów, synów Adolfa zrealizowany został w latach 1909-1911 według projektu berlińskiego architekta Alfreda Black w tzw. niemieckim stylu narodowym, a jego wybór miał niewątpliwie podkreślić i zademonstrować narodowość rodziny Steinertów. Pałac składał się z dwóch niezależnych budynków, o dwóch bramach wjazdowych, połączonych jedynie wspólną fasadą. Podział ten od strony dziedzińca podkreślony był murem, który również dzieli ogród na dwie części. Fasadę cechuje symetria, urozmaicona jedynie odmiennością szczegółów. Na skrzydłach umieszczono dwa wykusze o dwóch kondygnacjach, bramy zamknięto półkoliście, nad nimi umieszczono okna trójdzielne, a między nimi znajduje się kartusz z datą budowy pałacu. Budynek jest dwupiętrowy z mansardą, łamanym dachem, o szczytach obramowanych wolutami. W układzie przestrzennym obu pałaców można wyróżnić dwa autonomiczne układy pomieszczeń: gospodarczo-służbowy na parterze i w mansardzie oraz reprezentacyjno-oficjalny na pierwszym piętrze, zaś na drugim mieszkalny. Wnętrza były niegdyś luksusowo urządzone. Ściany klatek schodowych zdobiły tepiserie, w jadalniach dębowe boazerie, majolikowe kominki, ceramiczne kafelki i witraże. Obok pałacu stoi dawny domek Steinertów. Jego skromny wygląd znakomicie kontrastuje z obok stojącym pałacem i jest znakomitym przykładem wzrostu zamożności łódzkich fabrykantów.