
Bloki

Blok
zarówno
programu głównego,
jak i procedur,
czy funkcji składa
się z dwóch części:
deklaracyjnej i
instrukcyjnej.
Pierwsza występuje
opcjonalnie,
natomiast druga
być powinna. Część
instrukcyjna mieści
się między słowami
kluczowymi BEGIN
i END;, przed nią
znajduje się część
deklaracyjna.
W części tej
deklarujemy następujące
elementy:
Wszystkie
zadeklarowane
elementy są
dostępne w obrębie
tylko danego
bloku. Z tego
wynika, że
elementy
zadeklarowane w
programie głównym
są dostępne we
wszystkich
procedurach,
funkcjach i
bloku głównym.

Symbole
podstawowe

W
programach
napisanych za
pomocą języka
Turbo Pascal używa
się następujących
symboli:
- liter
wielkich
:
ABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUVWXYZ
- liter
małych
:
abcdefghijklmnopqrstuvwxyz
- cyfr
:
0123456789
- znaku
podkreślenia
:
_
- znaków
specjalnych
:
+-*/=<>[],.():;'@{}$#
- znaków
podwójnych
:
<=>=
:=
..
(*
*)
(..)
W
programach występują
również
identyfikatory.
Służą one do
opisu programów,
modułów, typów,
stałych,
zmiennych,
funkcji, itp.
Identyfikatory
określają nazwę
danego elementu.
Za pomocą tych
nazw będziemy
mogli się odwoływać
do danego
elementu. W
nazwach można używać
liter małych,
wielkich, cyfr i
znaku podkreślenia.
Nie wolno jednak
zacząć nazwy
identyfikatora
cyfrą. Tak mogą
wyglądać przykładowe
identyfikatory:
imie,
nazwisko,
liczba, x, ...
itp.

Słowa kluczowe

W
Pascal'u (jak i
w większości
innych językach)
zostały wyodrębnione
pewne
identyfikatory o
szczególnym
znaczeniu. Używa
się ich w z góry
określony sposób.
Nie mogą być
zmieniane przez
programistę, w
przeciwieństwie
do procedur, czy
funkcji. Ich
nazw nie wolno
niegdzie w
programie użyć
jako
identyfikatora
do jakiegoś
elementu. Noszą
one nazwę słów
kluczowych oraz
dyrektyw.
Wszystkie słowa
kluczowe
poprawnie
napisane są wyświetlane
standardowo białym
kolorem. Te słowa
to:
and |
file |
of |
type |
array |
for |
or |
unit |
asm |
function |
packed |
uses |
begin |
goto |
procedure |
var |
case |
if |
program |
while |
const |
implementation |
record |
with |
constructor |
in |
repeat |
xor |
destructor |
inherited |
set |
|
div |
label |
shl |
|
do |
mod |
shr |
|
downto |
nil |
string |
|
else |
not |
then |
|
end |
object |
to |
|
Do
standardowych
dyrektyw należą:
absolute |
foward |
public |
assembler |
interrupt |
virtual |
external |
near |
|
far |
private |
|

Liczby

Język
Pascal daje nam
do dyspozycji
dwa systemy
liczbowe: dziesiętny
i szesnastkowy.
Każda liczba
zapisana w
systemie
szesnastkowym
powinna być
poprzedzona
znakiem '$'.
Wszystkie liczby
bez tego znaku są
traktowane jako
liczby zapisane
w systemie
dziesiętnym. W
systemie dziesiętnym
mamy do
dyspozycji cyfry
od 0 do 9,
natomiast w
systemie
szesnastkowym od
0 do 9 i od A do
F. Przy zapisie
liczb
rzeczywistych można
również używać
notacji
naukowych.
Pascal daje nam
następujące
notacje:
- m
-
liczba
rzeczywista
ze
znakiem,
określająca
mantysę
liczby
- c
-
liczba
całkowita
ze
znakiem,
określająca
cechę
liczby
- e
-
symbole
notacji
naukowej
Oto
przykładowe
liczby:
35,
$F,$14,
-3.14159,
3.2E10, 2.7E-10

Etykiety

Etykiety
służą do
oznaczania
pewnych miejsc w
programie. Za
pomocą nich będziemy
mogli w każdej
chwili
"skoczyć"
pod dane
miejsce. Każda
etykieta powinna
być zakończona
znakiem
":"
(dwukropek) i
powinna być
zadeklarowana w
części
deklaracyjnej.
Do tego celu używa
się słowa
kluczowego LABEL.
By kazać
programowi
skoczyć do
danej etykiety używa
się polecenia
GOTO. Skok
jednak jest możliwy
tylko w obrębie
danego bloku i
jest to skok
bezwarunkowy
np.:
LABEL Poczatek,Koniec;
BEGIN
...
Poczatek:
...
Koniec:
...
GOTO Poczatek;
END;
Zalecane
jest nie
stosowanie skoku
bezwarunkowego.
Wykorzystuj
polecenie GOTO
tylko w
ostateczności.
Lepiej jest użyć
np. instrukcji
REPEAT lub FOR.
|