 |
 |
BRODAWCZAK STAROPOLSKI BULDOG Pochodzenie: Stara polska rasa gołębi-brodawczaków, znana długo przed I wojną światową. Hodowana w regjonie Gór Świętokrzyskich, a dokładnie w okolicach Iwańsk, Bogorii, Staszowa i Buska Zdroju. Powoli rozprzestrzeniła się na dalsze miejscowości. Wrażenie ogólne: Gołąb średniej wielkości,spokojny i mało płochliwy. Budowa typowa jak u gołębia pocztowego-sportowego utrzymana proporcja wysokości, długości i szerokości piersi.Z dobrze rozwiniętymi woskówkami nosowymi i brwiowymi. Głowa: Duża, szerokie czoło ukośnie opada w dół, góra głowy spłaszczona, tył głowy łukowato łączy się z linią szyi. Oczy: Duże, kolor tęczówki uzależniony jest od barwy gołębia. Kolor od perłowego do krwisto pomarańczowego. Białe gołębie mają tęczówkę ciemno piwną a pstre mogą mieć tęczówkę przerywaną. Brew: Dobrze rozwinięta, mięsista, równo okalająca oko,składająca się z 3-4 rzędów brodawek, koloru cielistego, przypudrowana na biało,od wewnątrz w krztałcie karo, u starszych gołębi wystająca ponad linię głowy. Dziób: Sprawia wrażenie krótkiego ze względu na bardzo duże brodawki nosowe. W istocie jest 2/3 długości dzioba gołębia pocztowego. Tępy, mocny, szeroki, bez szpary dziobowej - szczęki jednakowej długości. Brodawki nosowe: Bardzo duże i w starszym wieku mocno pofałdowane. Woskówka widziana z przodu winna przypominać miąż orzecha włoskiego, szeroka. Dolna szczęka zaopatrzona jest w trzy brodawki, dwie boczne mniejsze i środkową dużą. Woskówka koloru szarocielistego, biało przypudrowana. Szyja: Średniej długości, niezbyt gruba, podgardle ładnie zaokrąglone. Pierś: Szeroka, dobrze umięśniona, zaokrąglona. Grzbiet: Szeroki, lekko płaski. Skrzydła: Dobrze przylegające o zaokrąglonych ramionach, lotki długie, szerokie spoczywające na bocznych sterówkach ogona. Ogon: Dobrze zwarty, nieznacznie dłuższy od skrzydeł. Nogi: Średnio wysokie, mocne, nieopierzone. Kolor pazurków bez znaczenia. Upierzenie: Obfite, dobrze przylegające. Rodzaje kolorów: Wszystkie kolory jednobarwne oraz pstre. Kolor i rysunek: U gołębi jednobarwnych kolor powinien być intensywny o jednolitej tonacji. Pióra na szyi i piersi powinny mieć metaliczny połysk. Duże błędy: Anemiczna budowa, wąskie czoło, łukowata linia profilu głowy, różowa lub czerwona brew, mała woskówka i brew, cienka szyja, lotki noszone pod ogonem lub krzyżujące się, wąska pierś, żabot, opierzone nogi. Uwagi do oceny: Głowa - brew - woskówki nosowe - dziób - budowa figury - postawa - kolor upierzenia - ogólny wygląd. Grupa II Brodawczaki Obrączka numer 8 Wydanie 2008 Projekt wzorca na podstawie własnych obserwacji oraz artykułu Pana Antoniego Świeckiego. Piotr Marciniak |